هم میهن

فرسوده زنی‌

پوست و استخوان

دو فرزند، هردو خردسال

هر یک از جنسی‌

مردی له‌ شده و شرمسار

دستش تهی

بیکار

در دود و دم اسیر

یکیشان تن‌ فروشد دیگری جان

هر دو هم میهن

نه با آنکه سیاه پوشد!

با تو!

یا من!

پاسخی هست آیا؟

یا که باید گفت بدرود؟

یا فریاد؟

شایدم دلی‌ از سنگ یا آهن؟

کجا ست آن کاوه؟

تا بکوبد کاخ هاشان بر سر

آن پلیدان و

این اهریمن؟

Oxevik 6/2-14